17 Nοέμβρίου , η εξέγερση του πολυτεχνείου .

  Άυριο θα γιορτάσουμε για 39η φορά την επέτειο του Πολυτεχνείου . Τι όμως στην πραγματικότητα γιορτάζουμε αύριο ? Αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία ώστε η νεολαία να πει το περίφημο "εμπρός για της γενιάς μας τα πολυτεχνεία"?
     Αρχικά ας δεχτούμε πλέον όλοι μας ότι με τον μανδύα της γενιάς του πολυτεχνείου και το προσωπείο του επαναστάτη κατέστρεψαν την χώρα ορισμένοι (βλ. Λαλιώτης , Σιμήτης , Δαμανάκη , Έβερτ , κλπ κλπ ) . Οι εξεγερμένοι λοιπόν ήρθαν στην εξουσία λίγα χρόνια μετά και τελικώς αποδείχθηκαν πολύ λίγοι ! Δεν είναι ο σκοπός μας όμως να υποστηρίξουμε τις επικίνδυνες απόψεις της χρυσής αυγής , ο σκοπός μας είναι να πούμε απλώς αλήθειες .
     Αύριο θα βγουν στον δρόμο οι , κατά τον Ντίνο Χριστιανόπουλο , επιδερμικά αριστεροί , να φωνάξουν , πιθανών να κάψουν και να βανδαλίσουν . Αυτά γίνονται τα τελευταία 39 χρόνια . Ποτέ δεν γιορτάστηκε αυτή η επέτειος με ηρεμία και τάξη. Πόσοι από αυτούς όμως βρίσκονται σε θέση να γνωρίζουν τι απέτρεψε και τι κατάφερε αυτή η εξέγερση? Πως και γιατί έγινε το πραξικόπημα από τους συνταγματάρχες?
       Μετά την λεγόμενη αποστασία του '65 η χώρα βρισκόταν σε κυβερνητική αστάθεια , το ίδιο το παρακράτος των συνταγματαρχών είχε σχέδιο αποσταθεροποίησης , με βομβιστικούς μηχανισμούς που τοποθετούσαν σε διάφορα σημεία για εκφοβισμό των πολιτών . Ο νεαρός τότε Ανδρέας Παπανδρέου σε δηλώσεις του διαβεβαίωνε ότι θα όρκιζε κυβέρνηση στο σύνταγμα , θα έκανε δηλαδή επανάσταση , πραξικόπημα , θα όρκιζε κυβέρνηση χωρίς την εντολή του λαού . Ο ίδιος ο Στυλιανός Παττακός σε μια από τις συνεντεύξεις του λέει πως και αυτό συνέβαλε στην απόφασή τους. Την χούντα υποστήριξαν κρυφά οι Η.Π.Α. , ενώ σε δηλώσεις έδειχναν να είναι εναντίων της . Ο Χ.Κίσινγερ , έλεγε ότι κάνουμε την δουλειά μας με αυτούς και καλό είναι να τους στηρίξουμε . Η δουλεία τους όπως φάνηκε ήταν η κατάληψη της μισής Κύπρου .

          Πάμε τώρα στην ουσία των εξεγέρσεων . Το καθεστώς των συνταγματαρχών ήταν σκλήρο και απάνθρωπο , με εξορίες , βασανισμούς στα ΕΑΤ-ΕΣΑ. Ήταν αδιαμφισβήτητα ένα ανελεύθερο καθεστώς .
      Στις 1 Ιουνίου ο συνταγματάρχης Παπαδόπουλος καταργεί την βασιλεία και δίνει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Σπύρο Μαρκεζίνη (πρώην βουλευτής και υπουργός στην κυβέρνηση Σοφούλη) με σκοπό να διεξαγάγει εκλογές στις οποίες σαφώς και δεν θα λάμβαναν μέρος οι συνταγματάρχες . Εκλογές στις οποίες έτρεξαν οι πρώην πολιτικοί αρχηγοί να δηλώσουν ότι δεν θα συμμετέχουν , μόνο ο Γεώργιος Ράλλης με εντολή Καραμανλή ζήτησε επαρκείς εγγυήσεις για το αδιάβλητο αυτών , και τότε θα ήταν σε θέση αν συμμετέχει . Η εξέγερση του Πολυτεχνείου βρήκε αδιάβαστο το καθεστώς και απετράπησαν οι εκλογές , έπεσε όμως και η κυβέρνηση Μαρκεζίνη . Εκείνη την περίοδο κάνει 2ο πραξικόπημα ο "σκληρός" του καθεστώτος , ταξίαρχος Ιωαννίδης . Δίνει εντολές για περισσότερους βασανισμούς , περισσότερες εκτελέσεις , η Γυάρος ανοίγει ξανά , το αίμα είναι πάλι φρέσκο και περισσότερο  . Ο Ιωαννίδης επι 7ετίας ήταν διοικητής των ΕΑΤ-ΕΣΑ . Το μικρό χρονικό διάστημα που διετέλεσε πρωθυπουργός ο Ιωαννίδης οδήγησε στην εισβολη στην Κύπρο , χάσαμε το μισό νησί που καταλήφθηκε από τους Τούρκους. Έτσι στις 23 Ιουλίου του 1974 μετά την εισβολή το καθεστώς καταρρέει και οι αρχηγοί των ενόπλων δυνάμεων αποφασίζουν να δώσουν την εξουσία σε πολιτικούς , το κενό καλύπτουν ο Π.Κανελλόπουλος και ο Γ.Μαύρος , τότε προτάθηκε η λύση Καραμανλή , ο οποίος ήρθε από το Παρίσι και στις 17 Νοέμβρη του 1974 πια διεξάγει εκλογές .
        Στις 17 Νοέμβρη λοιπόν τι γιορτάζουμε? Σίγουρα όχι την πτώση του σκληρού καθεστώτος , γιορτάζουμε την μια από τις πολλές εξεγέρσεις που έκανε ο λαός εναντίων του . Είναι μια γιορτή μνήμης μεν , θλιμμένης μνήμης δε. Καθώς το άμεσο αποτέλεσμα της εξεγέρσεως ήταν νεκροί φοιτητές και πολίτες , ήταν το πραξικόπημα Ιωαννίδη , και το έμμεσο η εισβολή στην Κύπρο. Η ιστορία τώρα πια , 39 χρόνια μετά , δείχνει πως εάν δεν είχε γίνει αυτό θα είχαμε θρηνήσει σαν λαός λιγότερα θύματα . Θα είχε διεξάγει εκλογές ο πολιτικός Μαρκεζίνης και πιθανών τα πράγματα θα είχαν κυλίσει ομαλότερα . Προς αποκατάσταση της ιστορίας λοιπόν αύριο δεν γιορτάζουμε την πτώση της χούντας , δεν γιορτάζουμε καμία δημοκρατία , αύριο είναι μια ημέρα μνήμης και φόρου τιμής στους νεκρούς του Πολυτεχνείου , σ αυτούς που ήταν πάνω στα κάγκελα την ώρα που έμπαινε το τανκ και φώναζαν για δημοκρατία χωρίς να συνεχίσουν την πορεία τους στην Λέσχη Μπίλτεμπεργκ αλλά σε κάποιο νεκροταφείο .
       Οι στρατιωτικές χούντες πέφτουν κάποια στιγμή , οι πολιτικές ποτέ . Αυτό αναλογιστείτε.
Παραθέτω ένα ντοκιμαντέρ της μηχανής του χρόνου για το παρακράτος των συνταγματαρχών επι 7ετίας .